INGEZONDEN - De leden van het Hof van Justitie hebben zich schuldig gemaakt door schuldigen in bescherming te nemen en onschuldigen te duperen.

Na rijp beraad en willens en wetens hebben de leden van het Hof van justitie (Hof), Wijnhard, Johanns en Sewratan, in hun vonnis van 28 maart, de 4 (vier) weigeringen, waaraan de Progressief-Verheffende Partij (PVP) was onderworpen, tot 1 (één) weigering teruggebracht om hun bewering te kunnen valideren dat PVP de schuldige is. Terwijl deze zelfde leden van het Hof in hun vonnis van 22 maart ervoor 4 (vier) onrechtmatige handelingen hadden veroordeeld: 2 (twee) van het Centraal Hoofdstembureau (CHS), 1 (één) van het staatshoofd als hoofd van het Administratief Beroepsinstituut (ook voorzitter van de VHP) en 1 (één) van de kantonrechter, zodat de PVP zich alsnog kon registreren voor deelname aan de verkiezingen. Door nu te doen voorkomen alsof er maar één weigering geweest is, die de PVP moest doorstaan, betekent dat impliciet dat het Hof zichzelf heeft veroordeeld.

Geen Kandidaten?                                                                      

Ten tweede beweert het Hof dat de PVP niet zou beschikken over kandidaten. Als de PVP niet over kandidaten beschikte, hoe zouden wij dan door slechts één extra week te vragen wel over de nodige kandidaten kunnen beschikken? Is toch een onzinnige conclusie? Wat door mij verteld is, is dat als gevolg van de verschillende opeenvolgende weigeringen er een emotionele toestand ontstond binnen onze gemeenschappelijke chatgroep van een 50 of 60tal kandidaten. Door de kleinerende opmerkingen van de sociale media liepen de meningsverschillen binnen deze chatgroep uit op ruzies en scheldpartijen. Velen verlieten de chatgroep, anderen reageerden niet meer en een klein deel bleef actief. A spirit fu den sma bin broko volledig, wat ook de angst van de kandidaten over dat er weer iets zou gebeuren om roet in het eten te gooien, verergerde. Deze kandidaten zijn in hun hart nog PVPers, maar zagen het niet meer zitten voor deze verkiezingen. Na de positieve uitspraak van het Hof op 22 maart bleek er daarom meer tijd nodig om de kandidaten weer aan boord te krijgen en hun formaliteiten in orde te brengen, aangezien de deadline 25 maart was. De andere 14 politieke partijen hadden de tijd van 23 februari tot 25 maart, dus langer dan een maand de tijd om zich voor te bereiden op het kandideren, terwijl wij slechts een paar dagen de tijd hadden. Dit alles en veel meer is desgevraagd aan het Hof uitvoerig door mij belicht.

Psychologische Ramp

Het Hof beweert verder dat de PVP zich doodgewoon had moeten voorbereiden voor het geval er een gunstige beslissing zou vallen op 28 maart (hoe mag Joost weten), uiteraard op grond van hun verzinsel van slechts 1 weigering in plaats van 4. Ik heb overduidelijk benadrukt dat niemand in Suriname nog geloof had dat de PVP in het gelijk zou worden gesteld. Laat staan de PVP potentiële kandidaten. Weinigen wilden vóór de uitspraak van het Hof op zaterdag 22 maart meewerken aan het verstrekken van verdere persoonsgegevens, aangezien wij als jonge partij nog nooit eerder geregistreerd waren voor deelname aan de verkiezingen. En de weg ernaar toe bezaaid met opeenvolgende afwijzingen was ook niet bepaald bevorderlijk. Toen het CHS ons de extra ruimte van 1 week niet gunde, legde dat weer een domper op het enthousiasme van de kandidaten. En na de uitspraak van het Hof op 28 maart, kregen ze gelijk: “Zie je wel, precies wat we dachten, ze gooien weer roet in het eten.”

Wie de Bal kaatst …

Kow deh eerlijk! Vier keren in een maand onterecht, onrechtmatig en onrechtvaardig geestelijk gemarteld. Tot viermaal toe psychologisch ervan weerhouden om optimaal te kunnen voorbereiden op het kandideren. En toch deze psychologische ramp toeschrijven op het conto van de PVP en de PVP ervan betichten dat desondanks de voorbereiding op het kandideren normaal zou moeten hebben plaatsgevonden, waarbij alle drie leden van het Hof zichzelf veroordelen. Waarom of waarvoor hebben de voornoemde leden van het Hof zulke gemene streken uitgehaald? Of in opdracht van wie? Of misschien omdat de verkiezingsdatum anders gewijzigd zou moeten worden? Letterlijk heb ik aan de leden van het Hof gezegd dat in mijn praktische belevingswereld, iemand die steelt moet boeten, iemand die verkracht moet boeten en personen die onrechtmatige handelingen plegen moeten ook boeten, waarvan de consequenties mij niet aangaan. De leden van het Hof van Justitie hebben zich schuldig gemaakt door schuldigen in bescherming te nemen en onschuldigen te duperen. Is ons Hof van Justitie zo gedegradeerd dat ze tot een vijand van onschuldigen verworden is? Wij moeten voor hen bidden, want een ernstige kosmische les staat ze te wachten. Misschien weten ze dan niet waarom. Wel, denk dan aan dit moment. Want wie de bal kaatst, moet hem terugverwachten.

Roy Bhikharie